| 000 | 00483nam a22001337a 4500 | ||
|---|---|---|---|
| 999 |
_c15932 _d15932 |
||
| 040 | _cKC | ||
| 041 | _hKhmer | ||
| 082 |
_a294.382 _b1994 |
||
| 110 | _aពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យភ្នំពេញ | ||
| 245 |
_aព្រះត្រៃបិដកបាលី នឹង សេចក្តីប្រែជាភាសាខ្មែរ (១០១) _bបដ្ឋាន អដ្ឋមភាគ |
||
| 260 |
_aPhnom Penh _bBuddhist Institute _cព.ស. ២៥១២ |
||
| 300 | _a273p. | ||
| 500 | _aអំណោយ ព្រះគ្រូធម្មវង្សា ពេញសុចន្ទី | ||
| 520 | _aវិនយបិដក បំរាមឬច្បាប់ បញ្ញត្តិសម្រាប់ អ្នកបួសក្នុងសំណាក់របស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ហាមមិនឲ្យធ្វើនូវអំពើមិនសមរម្យ មិនគួរគប្បី ក្នុងភេទជាបព្វជិត ដាក់ជាចំណែកនៃគម្ពីរក្នុងព្រះពុទ្ធសាសន: មួយប៉ែកខាងវិន័យ ។ វិនយបិដក គឺជាគម្ពីរខាងព្រះពុទ្ធសាសនាដែលបានចារិកទុកនូវពុទ្ធប្បញ្ញត្តិ និងពុទ្ធានុញាត។ ក្នុងវិនយបិដកដែលបានចែកចេញជា ៥ គម្ពីរ គឺ អា., បា., ម., ចុ., ប. ៖ មហាវិភង្គ៖ គម្ពីរមហាវិភង្គ (ចាប់ពីសៀវភៅលេខ ១ ដល់ ៤) ដែលជាគម្ពីរមួយរៀបរាប់អំពីវិន័យរបស់ព្រះភិក្ខុសង្ឃទាំង ២២៧ សិក្ខា ។ ភិក្ខុនីវិភង្គ៖ គម្ពីរភិក្ខុនីវិភង្គ (សៀវភៅលេខ ៥) ដែលអធិប្បាយនូវវិន័យទាំង ៣១១ សិក្ខាបទរបស់ភិក្ខុនី។ មហាវគ្គ៖ គម្ពីរមហាវគ្គ (ចាប់ពីសៀវភៅលេខ ៦ ដល់ ៨) ជាគម្ពីរដែលពណ៌នាអំពីរបៀបធ្វើសង្ឃកម្មផ្សេងៗរបស់ពួកពុទ្ធបរិស័ទ ។ ក្នុងគម្ពីរនេះមាន ១០ ខន្ធកៈ នៃ ២២ ខន្ធកៈ ដែលនៅសល់ ១២ ខន្ធកៈ ទៀតមានប្រាកដក្នុងគម្ពីរចុល្លវគ្គ ។ ចុល្លវគ្គ៖ គម្ពីរចុល្លវគ្គ (ចាប់ពីសៀវភៅលេខ ៩ ដល់ ១១) ជាគម្ពីរមានភាពប្រហាក់ប្រហែលនឹងគម្ពីរមហាវគ្គផ្សេងតែយក ១២ ខន្ធកៈ ក្រៅផ្សេងពី ១០ ខន្ធកៈ ក្នុងគម្ពីរមហាវគ្គតែប៉ុណ្ណោះ ។ បរិវារៈ៖ គម្ពីរបរិវារៈ (ចាប់ពីសៀវភៅលេខ ១២ ដល់ ១៣) ជាគម្ពីរចុងក្រោយដែលបានធ្វើជាសំណួរចម្លើយ ចោទឆ្លើយអំពីបញ្ហាមានក្នុងគម្ពីរទាំង ៤ ខាងលើ។ | ||
| 650 | 0 | _aព្រះត្រៃបិដក | |
| 650 | 0 | _aព្រះពុទ្ធសាសនា | |
| 942 | _cBBL | ||